در ایران، مشکل اصلی در خود دین نیست

مهم‌ترین نکته این است که ساختار قدرت که نابرابری و سرکوب را حفظ می‌کند، از بالا به پایین تعریف می‌شود. سرکوب زنان و مخالفان و دیگر گروه‌ها عمدتاً به نفع کسانی است که در موقعیت‌های قدرت قرار دارند، مانند رهبران و سیاستمداران، ساختارهای خانوادگی سنتی و پادشاهی، بازیگران اقتصادی، نیروهای امنیتی و نظامی، و کسانی که از ارزش‌ها و هنجارهای اجتماعی موجود بهره‌مند می‌شوند. با حفظ این ساختارهای از بالا به پایین تعریف شده، این افراد می‌توانند قدرت خود را تقویت کرده و موقعیت‌ها و امتیازات خود را حفظ کنند. با همزیستی بین بازیگران مختلف – با ایجاد نیروهای امنیتی – سرکوب پایدار می‌ماند و وضعیت موجود را حفظ می‌کند. حفظ این ساختارها اغلب از طریق روایت‌های فرهنگی و مذهبی توجیه می‌شود که توسط بازیگران فوق‌الذکر برای حفظ منافع خود و کاهش چالش‌ها ترویج می‌شود. در نهایت، یک چرخه‌ای ایجاد می‌شود که به قدرت‌داران اجازه می‌دهد موقعیت‌های خود را حفظ کنند، در حالی که گروه‌های دیگر از دسترسی به منابع، حقوق و قدرت محروم می‌مانند

شناسایی و شکستن این مکانیزم‌های سرکوب برای ایجاد یک جامعه سالم ضروری است. هر گامی که برمی‌داریم تا این ساختارهای قدرت را بشکنیم، گامی به سوی دنیای فراگیرتر و عادلانه‌تر است. باید آگاه باشیم که نقش فرد در حفظ نابرابری و سرکوب چگونه است و این نقش حیاتی است. تصمیمات روزمره، اقدامات و حتی سکوت ما و وارد شدن به گروههای ناشفاف مانند فراماسیونها که بخشی از این چرخه معیوب هستند، به ادامه ساختارهای قدرت موجود کمک بسیار می‌کند. باید شروع به زیر سؤال بردن و مبارزه با آن‌ها کنیم. اصالت به معنای وفادار ماندن به خود و زندگی کردن بر اساس ارزش‌ها و باورهای خود است. با همبستگی نشان دهیم که به طور فعال برای حقوق و آزادی‌ یکدیگر تلاش میکنیم. مبارزه برعلیه بی‌عدالتی‌، خوداندیشی و استقلال، همبستگی و تلاش برای عدالت، کلید عبور از نابرابری و سرکوب است. همچنین مهم است که خود را بازتاب دهیم و امتیازات خود را شناسایی کنیم. وقتی دائم از طریق چشم‌های دیگران خود را تعریف کنیم، ارزش‌ها و باورهای خود را نیز زیر سوال میبریم یا حتی کنار میگذاریم. با هم صدایمان را بلند کنیم، برای حقوق زندانیان که به ناحق در زندان هستند

Der wichtigste Punkt ist, dass die Machtstruktur, die Ungleichheit und Unterdrückung aufrechterhält, von oben nach unten definiert ist. Die Unterdrückung von Frauen und anderen Gruppen dient hauptsächlich denjenigen in Machtpositionen, wie religiösen oder weltlichen Führern, traditionellen Familienstrukturen, wirtschaftlichen Akteuren, Sicherheitskräften und jenen, die von den bestehenden sozialen Werten und Normen profitieren. Durch die Aufrechterhaltung dieser von oben nach unten definierten Strukturen können diese Personen ihre Macht stärken und ihre Positionen und Privilegien bewahren. Die Koexistenz zwischen verschiedenen Akteuren – Sicherheitskräften – trägt zur Schaffung eines nachhaltigen Unterdrückungssystems bei und erhält den Status quo. Die Aufrechterhaltung dieser Strukturen wird oft durch kulturelle und religiöse Narrative gerechtfertigt, die von den oben genannten Akteuren gefördert werden, um ihre Interessen zu wahren und Herausforderungen zu minimieren. Letztlich entsteht ein Teufelskreis, der den Mächtigen ermöglicht, ihre Positionen zu bewahren, während andere Gruppen weiterhin von Zugang zu Ressourcen, Rechten und Macht ausgeschlossen bleiben. Die Identifizierung und Durchbrechung dieser Unterdrückungsmechanismen ist entscheidend für die Schaffung einer gerechteren Gesellschaft. Jeder Schritt, den wir unternehmen, um diese Machtstrukturen zu brechen, ist ein Schritt in Richtung einer inklusiveren und gerechteren Welt. Wir müssen uns bewusst sein, wie diese Strukturen funktionieren.

Die Rolle des Einzelnen bei der Aufrechterhaltung von Ungleichheit und Unterdrückung wird oft übersehen, ist aber entscheidend. Unsere alltäglichen Entscheidungen, Handlungen und selbst unser Schweigen sowie das Eingehen in intransparente Gruppen wie Freimaurer, die Teil dieses Teufelskreises sind, tragen zur Fortführung der bestehenden Machtstrukturen bei.


Schreibe einen Kommentar

Deine E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht. Erforderliche Felder sind mit * markiert